وصيت نامه شهيد عزيز سيّد محمّد نجيب
«وَ لا تَحْسَبَنَّ اْلَذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اْللَّهِ اَمْواتَاً بَلْ اَحْياءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرزَقُونَ فَرِحِينَ بِمَا ءَاتاهُمُ اْللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِاْلَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِنْ خَلْفِهِمْ اَلاَّ خَوْفٌ عَلَيهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنوُنَ.» (سوره‌ي آل عمران آيه‌ي169 )
و البته نپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده‌اند بلكه زنده‌ي حيات ابدي شده‌اند و در نزد خدا متنعّم خواهند بود. آن‌ها به فضل و رحمتي كه] از[ خداوند نصيبشان شده شادمانند.
السلام عليك يا اباعبدالله الحسين(ع). به نام الله پاسدار خون شهيدان و با درود فراوان به رهبر كبير و آگاه انقلاب اسلامي ايران.
چند كلمه‌ي مختصر به عنوان وصيت مي نويسم. اول سخني با پدر و مادرم، پدر و مادر گراميم، اكنون كه حسين زمان نداي«هَلْ مِنْ ناصِرُ يَنصُرنْي» سر داده است و با يزيد زمان در نبرد هست وظيفه تمام مسلمانان مي باشد كه به ياري او كه يار اسلام عزيز و امام زمان(عج) بشتابند و او را ياري دهند اكنون كه دشمن خونخوار كه به ميهن اسلامي ما تجاوز كرده آيا درست است كه ما دست روي دست بگذاريم و ساكت بنشينيم و تماشاگر باشيم؟ اين سؤال را از هر فرد مسلمان وظيفه شناس بكني جواب او منفي است؛ وظيفه‌ي ما و تمام جوانان و افرادي كه ياراي جنگيدن را دارند اين است كه قيام كنند و حسين زمان را ياري كنند.
پدر و مادر عزيـز و مهربانم: اگر من در جـبهه اين سعادت پيدا كـردم و خداوند مرا قبول كرد شما اصلاً در عزاي من گريه نكنيد چون من در اين موقع است كه به سعادت ابدي رسيده و به وظيفه‌ي خود عمل كرده‌ام. پدر عزيزم شما كه سال‌ها در حسينه‌ها و مساجد وقتي كه روضه‌ي امام حسين(ع) مي خوانند، مي گفتي اي كاش من هم در آن زمان بودم. در آن زمان كه حسين(ع) را ياري كنم، حال فرزند پاك امام حسين(ع) با يزيد زمان و تمام يزيدان در نبرد هست و هم اكنون وقت آن فرا رسيده كه ما امتحان خود را پس دهيم كه آيا هر كدام از ما چه قدر درست مي گفتيم كه اگر در زمان امام حسين(ع) بوديم ياري او مي كرديم. پس اي پدر عزيز و مادر مهربان، شما اصلاً در عزاي من گريه نكنيد، مگر من و ديگر جوانان كه شهيد مي شوند ارزش كف پاي اسب علي اكبر امام حسين(ع) داريم يا خير؟ در جايي كه حسين(ع) تمام فرزندان و ياران خود را فداي اسلام عزيز كرد و خم به ابرو نياورد ديگر جا ندارد كه شما در سوگ من گريه كنيد، صبور باشيد كه «ان الله مع الصابرين» خداوند با صبر كنندگان است.
سخني با دوستان و برادرانم، شما اي جوانمردان به خدا قسم ساكت ننشينيد قيام كنيد و حسين زمان اين امام عزيز بت شكـنِ زمان، نايب به حـق ولي عصرامام زمان(عج) را ياري كنيد و نگذاريد خداي ناخواسته تنها بماند. به پاخيزيد اي جوانمردان، كافران و مستكبرين را بر زمين زنيد و پرچم پرافتخار اسلام را در سراسر گيتي به اهتزاز درآوريد و جهان را براي ظهور ولي عصر (روحي له الفدا) آماده كنيد و شما را به خدا امام را تنها نگذاريد و تا آخرين قطره‌ي خون بجنگيد تا به پيروزي برسيد و كربلا و قدس را آزاد كنيد. عزّت و عظمت از دست رفته‌ي خود را باز يابيد، منافقين و توطئه گران را نابود گردانيد تا به عظمت و عزّت برسيد و همه بدانند كه من اين راه را با آگاهي كامل انتخاب كـردم و وظيفه‌ي خود دانستم كه به جبهه بروم و حسيـن زمان را ياري كنم و اگر سعادتي باشد جان ناقابل خود فداي اسلام و امام عزيز گردانم و قطره‌اي باشم كه به درياي عظيم صالحين بپيوندد و از ملامتِ ملامت گران هيچ نهراسيد و آگاهانه به اين راه رفتم اميدوارم كه خوب وظيفه‌ي الهي خود را عمل كرده باشم. در پايان از تمام دوستان. قومان و همشهريان مي خواهم كه اگر خلاف از من ديده باشند مرا ببخشند و مرا حلال كنند.
در مسلخ عشق جز نكو را نكشند روبه صفتان زشت خود را نكشند
خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي، خميني را نگهدار.
ان الحيوه عقيده و جهاد
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته
سيّد محمّد نجيب
